Πρόλογος

Το Μενοίκιο χωρίζει γεωγραφικά δύο νομούς, όμως ενώνει κοινωνικά, τουριστικά, αισθητικά και οικολογικά τους ανθρώπους τους. Ακρόπολη των Σερρών και της Προσοτσάνης κράτησε μέσα στους αιώνες την αισθητική και οικολογική του αξιοπρέπεια. Ντροπαλό βουνό, ποτέ δεν απασχόλησε τη μυθολογία ή την ιστορία, και ας έγιναν στις πλαγιές και τις κορυφές του πολλά από τα ανδραγαθήματα του έθνους μας.

Το Μενοίκιο δεν φαίνεται από τις δημοσιές που το περιτριγυρίζουν, μέσα από τα παράθυρα των αυτοκινήτων ή των τρένων. Ακόμη και ο πεζοπόρος επισκέπτης του αν δεν έχει γερά τα μάτια της ψυχής του, θα το περιδιαβεί ολάκερο, χωρίς να το νιώσει, να το γευθεί, να το αφουγκρασθεί. Το Μενοίκιο κρύβει πολλά μυστικά και εκπλήξεις που ποτέ δεν αποκαλύπτονται τελείως, που για να τα αντιληφθεί κάποιος δεν φθάνουν μόνο η όραση, αλλά χρειάζονται και όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις.

Το Μενοίκιο συνεχίζει την ύπαρξή του μακριά από τουριστικές κακοποιήσεις, ξενοδοχεία, ντισκοτέκ, χιονοδρομικά κέντρα. Βρίσκεται σε ένα περιβάλλον καλά προστατευμένο και παραμένει αμόλυντο από το σύγχρονο πνεύμα που απομακρύνει τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον, που διαταράσσει την αρμονία του πνεύματος με τη φύση. Και ως περιβάλλον εννοείται φυσικά το τοπίο και τα στοιχεία που το συνθέτουν, τους κατοίκους, τον πολιτισμό τους, τον τρόπο ζωής τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, τις δραστηριότητές τους.

Το Μενοίκιο μέχρι σήμερα αποτελεί ένα σημαντικό πνευματικό κομμάτι της Ανατολικής Μακεδονίας και έχει στενή σχέση με τον πολιτισμό της και την πολιτιστική κληρονομιά. Δημιουργήθηκε μέσα στο εργαστήριο του χρόνου, πάντα όμως σε εξάρτηση με τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, είτε αυτές είναι γεωγραφικές, είτε κλιματικές, είτε γεωλογικές. Οι παράγοντες αυτοί δημιούργησαν μια ποικιλία τοπίων με μια χλωρίδα και μια πανίδα εξαιρετικής ομορφιάς και σύνθεσης. Συνδυασμός βουνών, ποταμών, σπηλαίων και ιεροσύνης. Τα στοιχεία αυτά συμπλέκονται τόσο πολύ δημιουργώντας ένα απίστευτο μωσαϊκό τοπίων, ώστε οποιαδήποτε προσπάθεια συνολικής περιγραφής να γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το περίσσευμα της ομορφιάς και του πλούτου της Μακεδονικής γης ζυμώθηκε, φούσκωσε και σχημάτισε το Μενοίκιο.

Το Μενοίκιο δεν είναι μόνο ένα ακόμη ζωντανό μουσείο της Ελληνικής φύσης. Κράτησε στα σπλάχνα του τη θρησκευτική αυτοτέλεια, αλλά και την καθαρότητα της φυλής φιλοξενώντας ξωκλήσια, μοναστήρια και κατατρεγμένους ανθρώπους.

Πράσινο από τα δένδρα, πολύχρωμο από τα λουλούδια ή κάτασπρο από τα χιόνια φαίνεται από μακριά ως ήσυχος γίγαντας και από κοντά ως φιλόξενος φίλος. Γύρω του τα χωριά της Δράμας και των Σερρών βιοπορίζονται εδώ και αιώνες άλλοτε ευκολότερα και άλλοτε δυσκολότερα, σε μια αξιοθαύμαστη αρμονική συνύπαρξη με το βουνό, χωρίς να απειλεί ο ένας τον άλλο και κυρίως προστατεύοντας ο ένας τον άλλον.

Η ιστοσελίδα αποτελεί μια πρόταση, για να γνωρίσουμε το Μενοίκιο Όρος. Προσκαλεί και προκαλεί για μια ολοήμερη ή ολιγοήμερη εκδρομή με τα πόδια. Περιγράφει τις βασικές διαδρομές και τις εναλλακτικές δυνατότητες για να θαυμάσει κάποιος ολόκληρο το χώρο ως τοπίο και ως οικοσύστημα. δίνει τις πληροφορίες για μια αποδοτική και ασφαλή περιπέτεια στην ομορφιά της ανόργανης φύσης και στην τελειότητα της έμβιας δημιουργίας. Βοηθά να αναγνωρίζουμε στο διάβα μας τις διάφορες μορφές βλάστησης, τις φυτικές κοινωνίες και τους φυσικούς οικότοπους που δημιουργούν τα διάφορα ντόπια φυτά.

Περιγράφει τα σημαντικότερα δένδρα και θάμνους, τα θηλαστικά, τα ερπετά, τα ψάρια και τα πουλιά που ζουν μόνιμα ή επισκέπτονται ευκαιριακά την περιοχή.

Η έρευνα έγινε στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος «Οργάνωση δράσεων ευαισθητοποίησης και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης μαθητών και ενηλίκων για την υποστήριξη του Κέντρου Ενημέρωσης Μικρόπολης Προσοτσάνης Δράμας» που χρηματοδοτήθηκε από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Πρόγραμμα «Προστασία Περιβάλλοντος και Βιώσιμη ανάπτυξη ΕΤΕΡΠΣ».

Απαγορεύεται η Αναδημοσίευση  και η Αντιγραφή του περιεχομένου χωρίς την άδεια του Webmaster της σελίδας.